Toen mijn man en ik elkaar nog niet zo lang kenden, zouden mijn ouders en mijn vriendin op bezoek komen. Mijn man was al vaker bij mijn ouders op de koffie geweest en wist waar ze woonden. Daarom vroeg ik hem ze even op te halen met de auto. Dan kon ik mooi alles klaarzetten en mijn vriendin ontvangen.

Een minuut of tien later ging de telefoon. Mijn man. “Volgens mij ben ik verdwaald”. Ik reageer een beetje paniekerig. “Waar ben je dan?”, vraag ik. “Dat weet ik nou net niet”, antwoordt hij gevat. “Wat zie je om je heen dan?”, vraag ik hem. “Eh, huizen, en…” De bel gaat. “Shit”, zeg ik, “even wachten hoor”. Ik loop naar de deur, dat zal mijn vriendin zijn. Maar nee, het is mijn man met zijn mobieltje aan zijn oor, samen met mijn schaterende ouders.