Mijn broer was zoek, toen hij bijna drie was. Mijn ouders woonden op een schip, vroeger. En dan is het niet handig om een kind kwijt te raken. Het hele schip werd afgezocht door mijn huilende moeder, mijn angstige vader en de andere mannen aan boord. Een schip is ontstellend groot als je een kind kwijt bent: zelfs in hoge pijpen werd gezocht. Steeds harder werd zijn naam gegild, maar het kereltje bleef onvindbaar.
Eindelijk keek iemand bij de kapstok: er hingen jassen en er stonden kaplaarzen onder. Mijn broer stond in de kaplaarzen, achter een jas. Hij speelde verstoppertje, en toen iedereen zo begon te gillen werd hij bang.
Met dank aan Leen Meulmeester
Pa Leen zal dit heel herkenbaar hebben gevonden…ook hij speelde als klein manneke eens verstoppertje op het schip en hoe er ook geroepen werd, hij reageerde niet…toen hij uiteindelijk in het vooronder gevonden werd vroeg iedereen die hem had gezocht waarom hij niet had geantwoord. ..hij antwoorde dat hij eens wilde zien hoe er gereageerd zou worden… 😉
Hij had ook meegezocht, vertelde hij. En hij zal het inderdaad dan onthouden hebben doordat hij zelf zoiets had meegemaakt.