In het centrum zit ik op een bankje voor de HEMA. Even bijkomen. Een oude vrouw komt naast me zitten. Ik krijg een heel verhaal over haar verkoudheid, die nog maar net over zijn hoogtepunt heen is. Ik knik maar wat. Ze springt over naar een ander onderwerp: “En nu was mijn tv kapot dus ik ben maar even naar de elektronicazaak om de hoek gegaan”.

Ik bedenk me dat zo’n lief oud vrouwtje vast belazerd wordt en een nieuwe tv aangesmeerd krijgt, terwijl dat misschien helemaal niet nodig zal zijn. Ze vervolgt: “Maar die jongelui zeiden me dat de batterijen van de afstandsbediening alleen vervangen moeten worden, dus die heb ik nu gekocht”.

Ik moet toch eens ophouden het slechtste van mensen te denken.