De telefoon gaat. Ik zit rechtop in mijn bed van schrik. Het is nog nacht! Nog half in dromenland pak ik de hoorn op en brabbel wat. Ik probeer me te concentreren op wat er gezegd wordt aan de andere kant van de lijn. “Heb je het wel naar je zin bij ons?” Ik moet even denken wie me toespreekt, maar ik begrijp ineens dat het mijn nieuwe baas is. Drie dagen geleden ben ik er begonnen.

Nog steeds niet helemaal wakker antwoord ik: “Ja, ik vind mijn baan bij u ontzettend leuk”. Ondertussen vraag ik me af waarom de beste man in vredesnaam zo vroeg belt met zulke rare vragen. Dan hoor ik laconiek: “Dan zou ik het zeer op prijs stellen als je dan deze kant op zou willen komen”. Hij verheft zijn stem nu: “Je had twee uur geleden al moeten beginnen!”.